ความรับผิดเพื่อความชำรุดบกพร่อง

ความรับผิดเพื่อความชำรุดบกพร่อง
ข้อตกลงตามสัญญาซื้อขายผู้ขายมีหน้าที่ส่งมอบโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้ตามสัญญาการที่ผู้ขายส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ชำรุดบกพร่อง จึงเป็นกรณีผิดสัญญาซื้อขายคดีไม่มีประเด็นว่าผู้ขายจะต้องรับผิดฐานผิดสัญญาซื้อขายหรือไม่ การไม่ปฏิบัติตามสัญญาดังกล่าวไม่เป็นการละเมิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 400/2546

โจทก์ตกลงซื้อโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้จากจำเลย การที่จำเลยส่งมอบโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้ชำรุดบกพร่อง เป็นกรณีที่จำเลยผิดสัญญาซื้อขาย มิใช่เป็นการกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อโดยผิดกฎหมายต่อบุคคลอื่นเป็นเหตุให้เขาเสียหาย การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นการละเมิดต่อโจทก์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 420

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัด มีจำเลยที่ 2 และที่ 3 เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2534 โจทก์ตกลงซื้อโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้เดี่ยวตามแบบกรมสามัญศึกษาจากจำเลยที่ 1 จำนวน 7,954 ชุด ราคา 3,499,760 บาท จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 เป็นข้าราชการในสังกัดของโจทก์ ได้รับแต่งตั้งเป็นคณะกรรมการตรวจรับพัสดุ เมื่อวันที่ 2 และ 3 ธันวาคม 2534 จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 ได้ตรวจรับโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้เดี่ยว และโจทก์จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 ได้ตรวจรับโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้เดี่ยว และโจทก์ชำระราคาแก่จำเลยที่ 1 เรียบร้อยแล้ว ต่อมาปรากฏว่าจำเลยที่ 1 ส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ไม่ถูกต้องตามสัญญา โดยส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้บางตัวมีขนาดเล็กกว่าแบบที่กำหนด พื้นโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้บางตัวใช้ไม้มากกว่า 2 แผ่น ไม้ที่ใช้ประกอบไม่แห้งสนิท บางตัวพื้นแตก เหล็กฉากบางชิ้นเล็กกว่าแบบที่กำหนดการทาสีโต๊ะเก้าอี้ทาแต่เพียงเชลแล็ก ไม่ได้เคลือบแลคเกอร์ตามแบบรวมจำนวนโต๊ะนักเรียนเสียหายบางส่วน1,120 ตัว ชำรุดทั้งตัวจำนวน 28 ตัว เก้าอี้เสียหายบางส่วน 885 ตัว ชำรุดทั้งตัวจำนวน57 ตัว รวมค่าเสียหายคิดเป็นเงิน 114,116 บาท ต้องเสียค่าแรงงานซ่อมแซมคิด 25เปอร์เซ็นต์ เป็นเงิน 28,529 บาท ค่าทาสีโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้เป็นเงิน 285,552 บาท รวมเป็นค่าเสียหาย 428,197 บาท โจทก์ทราบเหตุความเสียหายเมื่อพ้นกำหนดเวลา1 ปี นับแต่วันที่จำเลยที่ 1 ส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ให้โจทก์จึงไม่สามารถใช้สิทธิฟ้องคดีให้จำเลยที่ 1 รับผิดในความเสียหายตามสัญญาซื้อขายได้ แต่การกระทำของจำเลยที่ 1 ดังกล่าวเป็นการจงใจหรือประมาทเลินเล่อ กระทำละเมิดต่อโจทก์โดยผิดกฎหมายเป็นเหตุให้โจทก์ได้รับความเสียหายด้วย ส่วนจำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 กระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อในการปฏิบัติหน้าที่เป็นคณะกรรมการตรวจรับพัสดุ มิได้ใช้ความละเอียดรอบคอบ ในการตรวจรับโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ทุกตัว แต่กลับใช้วิธีการตรวจโดยการสุ่มตัวอย่างทำให้ไม่สามารถตรวจพบว่าโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ที่จำเลยที่ 1 ส่งมอบจำนวนหนึ่งไม่ถูกต้องตามสัญญา นอกจากนี้เมื่อจำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 ตรวจรับโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ ณ สถานที่ของผู้ขายแล้วได้มอบให้ผู้ขายส่งโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้แก่สำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดต่าง ๆ โดยไม่ได้ควบคุมดูแลหรือวางมาตรการในการนำส่งหรือตรวจสอบให้รัดกุม ทำให้ผู้ขายส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ไม่ถูกต้องตามแบบในสัญญาจำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 จึงต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์รวมเป็นเงิน 428,197 บาทขอให้บังคับจำเลยทั้งแปดร่วมกันชดใช้ค่าเสียหายดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ7.5 ต่อปี นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ให้การว่า มูลความแห่งคดีเป็นเรื่องผิดสัญญาซื้อขายมิใช่เรื่องละเมิด มูลความแห่งคดีเกิดตั้งแต่ปี 2534 นับถึงวันฟ้องเกิน 1 ปี แล้วคดีโจทก์ขาดอายุความ จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ไม่ผิดสัญญาและไม่ได้กระทำละเมิดต่อโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง

จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 ให้การว่า จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 กระทำด้วยความระมัดระวังมิได้ประมาทเลินเล่อ จำเลยที่ 4 ถึงที่ 8 จึงไม่ต้องชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ มูลความแห่งคดีเกิดตั้งแต่ปี 2534 นับถึงวันฟ้องเกินกว่า 1 ปีแล้ว คดีของโจทก์จึงขาดอายุความ ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งแปดร่วมกันชำระเงินแก่โจทก์จำนวน 313,976บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ
โจทก์และจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3
โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ข้อเท็จจริงยุติในเบื้องต้นฟังได้ว่า โจทก์มีฐานะเป็นกรมในรัฐบาล สังกัดกระทรวงศึกษาธิการ เป็นนิติบุคคลตามกฎหมาย จำเลยที่ 1 เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัด มีจำเลยที่ 2 และที่ 3 เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2534โจทก์ทำสัญญาซื้อโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้เดี่ยวตามแบบกรมสามัญศึกษาจำนวน7,954 ชุด ราคา 3,499,760 บาท จากจำเลยที่ 1 ตามสัญญาซื้อขายและรายละเอียดแนบท้ายสัญญาเอกสารหมาย จ.1 จำเลยที่ 1 ได้ส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้แก่โจทก์และโจทก์ชำระราคาแก่จำเลยที่ 1 แล้ว แต่ปรากฏว่าโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้บางส่วนมีความชำรุดบกพร่อง ไม่ถูกต้องตามแบบ ใช้วัสดุไม่ได้มาตรฐาน

มีปัญหาวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์เพียงว่า จำเลยที่ 1 กระทำละเมิดต่อโจทก์หรือไม่ เห็นว่า เมื่อโจทก์ตกลงซื้อโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้เดี่ยวตามแบบกรมสามัญศึกษาจากจำเลยที่ 1 ตามสัญญาซื้อขายเอกสารหมาย จ.1 ซึ่งข้อ 1 มีข้อความว่า ผู้ซื้อตกลงซื้อและผู้ขายตกลงขายโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้เดี่ยว ตามแบบกรมสามัญศึกษาจำนวน7,954 ชุด... เป็นราคารวมทั้งสิ้น 3,499,760 บาท และกำหนดเงื่อนไขการส่งมอบและการชำระราคาไว้ในรายละเอียดแนบท้ายสัญญา ข้อตกลงตามสัญญาซื้อขายดังกล่าวจำเลยที่ 1 มีหน้าที่ส่งมอบโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้ตามสัญญาแก่โจทก์ การที่จำเลยที่ 1ส่งมอบโต๊ะนักเรียนและเก้าอี้ชำรุดบกพร่อง จึงเป็นกรณีที่จำเลยที่ 1 ผิดสัญญาซื้อขายแต่คดีไม่มีประเด็นว่าจำเลยที่ 1 จะต้องรับผิดฐานผิดสัญญาซื้อขายหรือไม่และการไม่ปฏิบัติตามสัญญาในกรณีดังกล่าวมิใช่เป็นการกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อโดยผิดกฎหมายต่อบุคคลอื่น เป็นเหตุให้เขาเสียหาย การกระทำของจำเลยที่ 1 จึงไม่เป็นการละเมิดต่อโจทก์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 420 จำเลยที่ 2และที่ 3 ซึ่งเป็นหุ้นส่วนผู้จัดการ จึงไม่ต้องร่วมรับผิดต่อโจทก์ด้วย ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 3พิพากษายกฟ้องจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 มานั้นศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น"
พิพากษายืน
( ธาดา กษิตินนท์ - ธีรศักดิ์ เตียวัฒนานนท์ - หัสดี ไกรทองสุก )

หมายเหตุ
โจทก์ทำสัญญาซื้อขายโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้จากจำเลย การที่จำเลยส่งมอบโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้ชำรุดบกพร่องให้โจทก์เป็นการปฏิบัติการชำระหนี้ที่ไม่ถูกต้องก่อให้เกิดความรับผิดตามสัญญาซื้อขาย มิใช่เป็นการกระทำโดยผิดกฎหมายต่อโจทก์จึงไม่เป็นละเมิด ดังที่กล่าวกันว่าผิดสัญญาไม่เป็นละเมิด

ส่วนในแง่การกระทำต่อทรัพย์สินของโจทก์คือโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้นั้น จำเลยก็มิได้ทำให้โต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้ของโจทก์ที่โจทก์ซื้อมาเสียหายเพราะก่อนส่งมอบโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้ยังไม่เป็นของโจทก์ และจำเลย เพียงแต่ส่งมอบโต๊ะนักเรียนพร้อมเก้าอี้ชำรุดบกพร่องเท่านั้นจึงไม่เป็นละเมิดเช่นกัน
ไพโรจน์ วายุภาพ
ข้อสังเกต *
ตามฎีกานี้นิติสัมพันธ์ระหว่างโจทก์จำเลยเป็นเรื่องนิติกรรมซื้อขายทั้งตามรูปคดีเป็นความรับผิดในข้อชำรุดบกพร่อง รูปเรื่องไม่เป็นละเมิดในเวลาเดียวกันได้

มาตรา 472 ในกรณีที่ทรัพย์สินซึ่งขายนั้นชำรุดบกพร่องอย่างหนึ่งอย่างใดอันเป็นเหตุให้เสื่อมราคาหรือเสื่อมความเหมาะสมแก่ ประโยชน์อันมุ่งจะใช้เป็นปกติก็ดี ประโยชน์ที่มุ่งหมายโดยสัญญาก็ดี ท่านว่าผู้ขายต้องรับผิด

ความที่กล่าวมาในมาตรานี้ย่อมใช้ได้ทั้งที่ผู้ขายรู้อยู่แล้วหรือไม่รู้ว่าความชำรุดบกพร่องมีอยู่

ความรับผิดของผู้ขายเพื่อความชำรุดบกพร่องตามสัญญาซื้อมีบัญญัติไว้ในมาตรา 472 อันเป็นความรับผิดตามสัญญาซึ่งเป็นเรื่องของนิติกรรม มิใช่การกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อทำต่อบุคคลอื่นโดยผิดกฎหมายอันจะเป็นละเมิดซึ่งเป็นนิติเหตุตามมาตรา 420

มาตรา 420 ผู้ใดจงใจหรือประมาทเลินเล่อทำต่อบุคคลอื่นโดยผิดกฎหมายให้เขาเสียหายถึงแก่ชีวิตก็ดี แก่ร่างกายก็ดี อนามัยก็ดี เสรีภาพก็ดีทรัพย์สินหรือสิทธิอย่างหนึ่งอย่างใดก็ดี ท่านว่าผู้นั้นทำละเมิดจำต้องใช้ค่าสินไหมทดแทนเพื่อการนั้น

ทนายความประชาชน
ชมรมปรึกษาคดีฟรี ทั่วประเทศฯ (ช ป.ท.)
hello! I am an admin of the People's Lawyer - Free Legal Consultation Club Nationwide (Chor.Por.T.A.) giving advice - like a relative - free of charge, call or add Line 089 214 2456
สวัสดี! ฉันเป็นแอดมินของทนายความประชาชน - ชมรมปรึกษาคดีฟรีทั่วประเทศฯ (ช.ป.ท.) ให้คำปรึกษา- ดุจญาติมิตร - ไม่คิดค่าใช้จ่าย โทร.หรือ แอดไลน์ 089 214 2456


X
STILL NOT SURE WHAT TO DO?
We are glad that you preferred to contact us. Please fill our short form and one of our friendly team members will contact you back.
Form is not available. Please visit our contact page.
X
CONTACT US